anlamıyorum ben bazen ne kendimi nede başkalarını.insan elinde olanı sevdiklerin feda etmez mi!etmiyormuş demek ki...büyüdükçe güçleniyor,kötü insanlar gördükçe iyileşiyorum ben anne.hep kötü olmak istiyor ama senin gibi olamıyorum anne.sevdiğim canım birtanem dediğim can yarım öyle büyük bir sınavdan geçti ki bugün nekadar şükretsem az.sen uzaklardasın ama bana bir telefon kadar yakınsın anne.beni hep dinler hep öğütler verirsin.senin hiç mi derdin yok be anne.sen hiç üzülmezmisin,şöyle bir kıyıda usulca sessiz sedasız hiç ağlamazmısın.ağlarsın sende anne sende üzülürsün canını yakarlar seninde ama bize hiç mi hiç belli etmezsin.
canım yandı kimi zaman ....
kim bilir nekadar ağladın belli etmeden sessizzz sedasızz.allahım beni çok büyük bir sınavdan geçirdin biliyorum ve ben sana bugünde çok ama çooooooook şükrediyorum.sen aşksın sen cansın sen mazlumun yanında olansın
hayatımın anlamını bana bağışlayan sensin.sana bugün daha çooook şükrediyorum.sana sonsuz şükrü senalar olsun.herşeye rağmen ben sana şükredicem hemde sonsuz keree ve bir dua edicem her zaman allah azze ve celle
beni sevdiklerimle sınama allahım:(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
pembe bir mesaj